- Zakażenia górnych dróg oddechowych i choroby grypopodobne wśród pracowników służby zdrowia: czy testy serologiczne są przydatne w monitorowaniu grypy i chorób grypopodobnych?
Pracownicy służby zdrowia (HCW) są narażeni na wysokie ryzyko narażenia na infekcje górnych dróg oddechowych (ZUM) i choroby grypopodobne (ILI). Niniejsze badanie miało na celu obserwację ZUM i ILI oraz ich wpływu na pracowników Kliniki Chorób Zakaźnych Dzieci i Młodzieży we Wrocławiu oraz ocenę ich odpowiedzi humoralnej na grypę.
- Ocena jakości życia i percepcji zdrowia wśród wyzdrowiałych pacjentów z COVID-19: analiza wieloczynnikowa – materiał własny oraz przegląd dotychczasowych doniesień dotyczących oceny jakości życia rekonwalescentów
Wirus SARS-CoV-2, wywołujący ostrą chorobę układu oddechowego, jest odpowiedzialny za pandemię COVID-19, która rozpoczęła się na początku 2020 roku. Poza objawami typowymi dla infekcji dróg oddechowych, wirus wywołuje szereg nieswoistych, często długotrwałych -trwałych skutków, które utrudniają codzienne funkcjonowanie jednostek. Celem badania była subiektywna ocena jakości życia i postrzegania zdrowia wśród osób, które wyzdrowiały z COVID-19.
- Oksym butan-2-onu jako potencjalny czynnik rakotwórczy dla ludzi – dowody i skutki dla przedsiębiorstw wynikające ze zmiany klasyfikacji
Przedstawiono i oceniono dowody zmiany kategorii rakotwórczości oksymu butan-2-onu (MEKO) oraz skutków wynikających z tej zmiany dla przedsiębiorstw produkujących lub stosujących ten związek. Przeprowadzono przegląd internetowych baz danych czasopism naukowych z uwzględnieniem dostępnych na stronie ECHA raportów dotyczących harmonizacji klasyfikacji i oznakowania MEKO na poziomie Unii Europejskiej. Rozporządzeniem Komisji (UE) 2020/1182 wprowadzono zharmonizowaną klasyfikację i oznakowanie MEKO pod względem działania rakotwórczego do kategorii 1B. Indukcja nowotworów, ich charakter i znaczenie dla ludzi oraz wrażliwość osobników obu płci 2 badanych gatunków – wszystkie te czynniki wspierają klasyfikację MEKO do kategorii rakotwórczości 1B. Z drugiej strony uzyskano ujemne wyniki badań genotoksyczności MEKO, w tym na komórkach ssaków i in vivo na zwierzętach. Jest to argument, że klasyfikacja MEKO do kategorii 2 rakotwórczości pozostaje właściwa. Ze zmiany kategorii rakotwórczości MEKO wynikają skutki prawne dla przedsiębiorstw, w tym dotrzymanie warunków ograniczenia REACH, które obejmuje restrykcjami wprowadzanie MEKO do powszechnej sprzedaży, prowadzenie rejestru prac, których wykonywanie powoduje konieczność pozostawania w kontakcie z MEKO lub jego mieszaninami zawierającymi go w stężeniu ≥0,1%. Zgodnie z opinią dostawców obecnie nie ma praktycznego i tak dobrze zbadanego zamiennika MEKO mimo prób znalezienia go w ostatnich latach. Ryzyko dodatkowego raka wątroby w przypadku 40-letniego narażenia zawodowego na MEKO wynosi 4:100 000 w stężeniu ok. 0,7 mg/m3 i jest to ryzyko akceptowalne zgodnie z przyjętymi w Polsce ustaleniami. Dotrzymywanie dopuszczalnych stężeń MEKO w powietrzu środowiska pracy na tym poziomie powinno zabezpieczyć pracowników przed jego działaniem rakotwórczym.
- Kierunki organizacyjno-ekonomicznych zmian ochrony zdrowia nad osobami pracującymi jako odpowiedź na pandemię COVID-19 – wyzwania wobec kryzysów zdrowotnych
Pandemia COVID-19 wywołała nie tylko doraźne organizacyjno-ekonomiczne zmiany w funkcjonowaniu ochrony zdrowia w środowisku pracy, ale również skłoniła do uwzględnienia ich w formułowaniu strategicznego podejścia systemowego do tego elementu systemu ochrony zdrowia. Celem artykułu jest identyfikacja i opis zmian organizacyjno-ekonomicznych ochrony zdrowia w środowisku pracy w czasie pandemii. Określono kierunki badań nad doskonaleniem działalności podmiotów ochrony zdrowia osób pracujących w odpowiedzi na przyszłe kryzysy zdrowotne. Przeglądowi poddano akty prawne odnoszące się do zmian organizacyjno-ekonomicznych, polskie i zagraniczne publikacje eksperckie, pełnotekstowe artykuły naukowe polsko- i angielskojęzyczne ujęte w bazie PubMed oraz publikacje wykraczające poza wyznaczony okres, spójne i użyteczne w wyjaśnianiu pojęć z zakresu organizacji, zarządzania i ekonomiki zdrowia. Przedstawione zmiany ochrony zdrowia w okresie pandemii polegały na: wprowadzeniu dodatkowych form organizacyjnych zapewniania opieki zdrowotnej pracownikom, w tym wprowadzenie liderów medycyny pracy, wzmocnieniu nadzoru nad warunkami pracy, interdyscyplinarnej współpracy na rzecz zarządzania zdrowiem osób pracujących, udziale w kampaniach proszczepionkowych i działaniach w zakresie rehabilitacji pocovidowej oraz nowej jakościowo współpracy z interesariuszami publicznej i prywatnej ochrony zdrowia. W wyniku przeprowadzonego przeglądu wskazano problemy przyszłych prac badawczych, do których zaliczono zapewnienie bezpieczeństwa podmiotów medycyny pracy w zakresie dostępności zasobów, dostosowanie alokacji zasobów do nowych potrzeb finansowych w czasie pandemii i podczas wychodzenia z niej, ewaluację zmian organizacyjnych oraz ekonomicznych wprowadzonych w okresie pandemii i zasadności ich utrzymania w kolejnych okresach, opracowanie ekonomiczno-organizacyjnego instrumentarium na czas kryzysu, zakres i zasady współpracy z interesariuszami ochrony zdrowia oraz wprowadzenie technologii medycznych bazujących na medyczno-ekonomicznej ocenie zgodnej z wytycznymi Oceny Technologii Medycznych.
- Aktywna postawa lekarza versus inercja pacjenta: wykrycie przewlekłej białaczki szpikowej podczas badań okresowych
Opis przypadku dotyczy zapoczątkowanego podczas badań okresowych postępowania profilaktyczno-orzeczniczego, które doprowadziło do wczesnego wykrycia przewlekłej białaczki szpikowej. Szczególną uwagę zwrócono na skrócenie terminu ważności badania okresowego uzasadnione nieprawidłowością w stanie zdrowia, która nie miała bezpośredniego związku z warunkami zawodowymi, oraz na sposób komunikacji i wpływ na pracownika, aby zastosował się do zaleceń lekarskich. Wywnioskowano, że wprawdzie obligatoryjne i cykliczne badania profilaktyczne do celów Kodeksu pracy stwarzają możliwość wczesnego wykrycia nieuświadomionych stanów chorobowych, dając tym samym szansę na poprawę stanu zdrowia pacjentów, ale jednocześnie mogą być traktowane jako ingerencja w prawo do samostanowienia jednostki o własnym życiu i zdrowiu. Uznano, że w ocenie sytuacji kluczowe są postawa lekarza medycyny pracy oraz sposób komunikacji z badanym pracownikiem, które nie tyle zmuszą, ile przekonają – dla dobra pacjenta – do podjęcia diagnostyki lub interwencji prozdrowotnej.
Medycyna Pracy - cały wykaz
