- Wpływ długości ścian usytuowanych w silnie metanowym złożu na ich zdolność wydobywczą
Wzrost koncentracji wydobycia ścian w polskich kopalniach węgla kamiennego osiągnięty został w następstwie wydłużenia ścian oraz wprowadzenia wysokowydajnych kombajnów. W artykule omówiono problematykę kształtowania się strumieni objętościowych metanu wydzielającego się do środowiska ścian, w świetle doświadczeń Głównego Instytutu Górnictwa. Projektowanie ścian usytuowanych w otoczeniu silnie metanowego złoża, powinno zostać poprzedzone wyprzedzającą wariantową analizą wielkości strumieni wydzielającego się metanu, przy uwzględnieniu parametrów ścian, nasycenia metanem pokładu eksploatowanego oraz otaczającego złoża oraz prędkości kombajnu podczas urabiania. - Prawne wymagania dla systemów monitorowania zagrożeń w kopalniach węgla kamiennego w Polsce
W artykule przestawiono aspekty prawne mające wpływ na sposób prowadzenia eksploatacji górniczej oraz zapewnienie bezpieczeństwa infrastruktury kopalń węgla kamiennego i pracujących w nich ludzi. Jako podstawę prawną przyjęto przepisy i normy, których stosowanie wynika z ustawy – Prawo geologiczne i górnicze, dotyczące zagrożeń naturalnych w zakładach górniczych. - Restrukturyzacja górnictwa węgla kamiennego w Zagłębiu Wałbrzyskim. Historia i przyszłość
W 1989 r. pierwszy postkomunistyczny rząd kilkoma decyzjami wprowadził reformę gospodarczą opartą na silnym monetaryzmie i ograniczonej swobodzie rynku, co w szczególności dotyczyło kopalń węgla. Górnictwo przyjęło rolę tzw. „kotwicy inflacyjnej”, dzięki cenom węgla niższym od kosztów jego pozyskania. W przypadku górnictwa węgla na Dolnym Śląsku o jego likwidacji przesądził apel Komisji Górniczej NSZZ „Solidarność” Ziemi Wałbrzyskiej (z 20 lutego 1990 r.) o zamknięcie kopalń z uwagi na zagrożenia dla zatrudnionych. Kopalnie wałbrzyskie postawiono w stan likwidacji z dniem 1 stycznia 1991 r., a kopalnię „Nowa Ruda” w styczniu 1992 r. Decyzji o likwidacji kopalń DZW nie towarzyszyła jednak pogłębiona analiza jej skutków, pomimo że dotyczyły one rejonu, gdzie górnictwo i przedsiębiorstwa pracujące na jego rzecz zatrudniały, np. w rejonie Nowej Rudy, 70–80% męskiej siły roboczej! Procesowi likwidacji kopalń towarzyszyła likwidacja zakładów różnych branż. W efekcie pod koniec 1992 r. w woj. wałbrzyskim zarejestrowano około 50 tys. bezrobotnych. Kierownictwa dolnośląskich kopalń próbowały ograniczać negatywne skutki likwidacji dla lokalnego rynku pracy, oddolnie tworząc nowe podmioty gospodarcze z udziałem majątku i pracowników kopalń. Proces ten miał m.in. stymulować rozwój gospodarczy regionu i minimalizować zwolnienia grupowe załóg kopalń. W latach 1991–1994 na bazie majątku Wałbrzyskich KWK utworzono 27 nowych podmiotów gospodarczych, w maju 1995 r. zatrudniających ok. 2000 osób. Na bazie majątku KWK „Nowa Ruda” uruchomiono natomiast np. odkrywkową eksploatację surowców skalnych i kompleksową produkcję drzewną oraz przedsięwzięcia z branż rolno-spożywczej i turystycznej. Dramatyczne bezrobocie (ponad 30%) i olbrzymia emigracja młodego pokolenia przyczyniły się do utworzenia w 1997 r. przez rząd Wałbrzyskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej. O jej sukcesie zadecydowały bardzo korzystne warunki podatkowe i wartościowa dla inwestorów siła robocza. Wałbrzych – „stolica” strefy – nie jest jednak w stanie korzystać z tych możliwości, gdyż proces deindustrializacji doprowadził do spadku liczby mieszkańców o ok. 30 tys. oraz do powstania niekorzystnej struktury wiekowej. Najbardziej dynamiczna część społeczeństwa wyjechała, więc zaczyna brakować rąk do pracy i nawet bardzo korzystne przedsięwzięcia nie maja szans realizacji. - Blaski i cienie życia w familoku
- Historie kredą pisane
Bezpieczeństwo Pracy i Ochrona Środowiska w Górnictwie - pełen wykaz
